Gmach wybudowano w 1911 r. według projektu Leontija Nikołajewicza Benois dla rosyjskiego Banku Państwa. W czasie powstania warszawskiego była tu Reduta Bank, broniąca dostępu do Starego Miasta. Budynek zbombardowany w 1944 r., w 1965 r. częściowo rozebrany, w 1981 r. wpisano do rejestru zabytków. Z czasem nietknięte przez dekady ruiny stały się wymowne, szczególnie przez sąsiedztwo z odbudowaną Starówką. Porównywano je do „wiecznych ruin”, celowo zabezpieczonych jako miejsca pamięci w stanie „ujętego rozpadu”: Pałacu Pamięci w Hiroszimie, Kościoła Pamięci Cesarza Wilhelma w Berlinie czy Jugosłowiańskiego Ministerstwa Obrony w Belgradzie. W 2012 r. pustkę po Banku Polskim firma deweloperska Ghelamco
wypełniła biurowcem Senator. Projekt, w zamyśle oparty na opozycji stare–nowe, poprawnie eksponuje substancję historyczną (którą odrestaurowano), lecz zawodzi, jeżeli chodzi o fragmenty współczesne, zrealizowane według typowych rozwiązań dla budynków komercyjnych. Biurowiec odtwarza kształt przedwojennego banku, zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi, lecz ubrany jest w płaską elewację, niepasującą do formy o proporcjach masywnego gmachu. Została też utracona idea „wiecznej ruiny” w Warszawie.
Bank Polski
Opis miejsca
Szczegóły miejsca
- adres:
- ul. Bielańska 10/12, Warszawa
- dzielnica:
- Śródmieście
- czy obiekt został wyburzony:
- nie