Dworzec zaprojektowany został przez Jana Jeremiego Dobrowolskiego i Krystynę Król-Dowbrowolską w 1960 r., konstrukcja autorstwa inż. Aleksandra Włodarza i inż. Czesława Cywińskiego. Do realizacji przystąpiono już 1962 r., ale obiekt oddano do użytku dopiero w 1969 r. Port lotniczy miał ogółem 100 tys. m2 powierzchni, a hala pasażerska - 2 tys. m2. Do wykończenia użyto nowoczesnych materiałów: ściany zewnętrzne przykryto aluminiowymi ekranami, na elewacjach zastosowano szkło. Wrażenie robiła spiralna klatka schodowa, wiodąca na antresolę, gdzie znajdowały się kawiarnia i restauracja z mozaiką autorstwa Zofii Kowalskiej oraz pomieszczenia biurowe. Budynek terminala zaskakiwał nowoczesną i oryginalną formą. Efektowny był zwłaszcza dach hali pasażerskiej, składający się ze złamanych, trójkątnych płyt żelbetowych prefabrykowanych i wylewanych między nimi żeber żelbetowych. Przykrycie dachu, przypominające kryształ, było istotnym elementem plastycznym, a jego rzeźba widoczna była z lotu ptaka. Nowo powstały dworzec lotniczy był prawdziwą wysepką luksusu w szarej rzeczywistości PRL. Do głównych atrakcji lotniska zaliczał się taras widokowy, zresztą i tak często zamknięty, co dowcipnie uchwycił Stanisław Bareja w kultowym filmie „Miś”. Obiekt był użytkowany do 1992 r., kiedy to otwarto nowy Terminal 1. W 1998 r. MDL został wyburzony.
Międzynarodowy Dworzec Lotniczy Warszawa-Okęcie
Opis miejsca
Szczegóły miejsca
- adres:
- ul. Żwirki i Wigury 1, Warszawa
- dzielnica:
- Włochy
- funkcja budynku:
- transport
- czy obiekt został wyburzony:
- tak