Zaprojektowany w latach 1936-1939 przez Józefa Szanajcę i Juliana Putermana-Sadłowskiego obiekt miał stać się największym budynkiem pocztowym na świecie i jednym z najnowocześniejszych. Od strony ul. Chmielnej powstałby biurowiec, najdłuższy budynek w Warszawie (250 m), a od ul. Żelaznej - pierwszy w stolicy garaż wielopoziomowy (w formie rotundy). Architektura planowanego kompleksu była przykładem skrajnego funkcjonalizmu, polegającego na operowaniu układem prostych brył. Projekt nigdy nie został zrealizowany w całości. Do wybuchu II wojny światowej ukończono część biurową od strony północnej, przy ul. Chmielnej. W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. zabudowania dworca odgrywały ważną rolę wśród punktów na mapie oporu powstańców - tu była reduta Zgrupowania „Chrobry II” AK. Obiekt, poważnie uszkodzony podczas powstania i częściowo zburzony przez Niemców, po wojnie został odbudowany fragmentarycznie od ul. Chmielnej, był już jednak znacznie przekształcony. W takim stanie funkcjonował do 2007 r. Wtedy to właściciel działki, Poczta Polska, zdecydował się na rozbiórkę, by zwolnić teren pod nową inwestycję - nowoczesny budynek pocztowy. Do dziś jednak działka stoi pusta i stanowi kolejną dziką enklawę w centrum miasta.
Centralny Dworzec Pocztowy
Opis miejsca
Szczegóły miejsca
- adres:
- ul.Chmielna 75, Warszawa
- dzielnica:
- Śródmieście
- czy obiekt został wyburzony:
- tak
Partnerzy

