Zaprojektowany przez Henryka Marconiego w stylu renesansu włoskiego. Budowany etapami w latach 1855–1878, po śmierci Marconiego dokończony przez Marcelego Berenta. Hotel należał do bardziej luksusowych – gościli tu monarchowie, urządzano bale dla elit, a w przyziemiu mieściły się eleganckie sklepy. Po II wojnie światowej budynek miał zburzony południowo-wschodni narożnik i częściowo wypalone wnętrza. Odbudową zajął się wybitny architekt (autor odbudowy m.in. Teatru Wielkiego), Bohdan Pniewski. Pierwotnie budynek został przystosowany na potrzeby Akademii Wojskowej (1949–1951) – zmieniono układ wnętrz i wprowadzono attykę w postaci balustrady z tralkami, zlikwidowano nadbudowę nad głównym wejściem. W latach 1957–1962 ten sam architekt wraz z Bohdanem Kijowiczem przebudował wnętrza na hotel Orbisu (z reprezentacyjnym holem i klatką schodową, obłożonymi szlachetnym rodzajem marmuru – Białą Marianną), który działał tu do 2005 r. Przez kolejne lata miały tu siedziby różne firmy, a roszczenia do budynku przejęli spadkobiercy po właścicielach. Wraz ze szwajcarskim inwestorem, Verą Michalski-Hoffmann, rozpoczęli oni rozległą przebudowę, która ma na celu modernizację i przeróbkę na najbardziej luksusowy hotel w Polsce. Wypatroszone zostały historyczne wnętrza, zdjęto stropy, a całość nadbudowano (mają się tu zmieścić dodatkowe lokale biurowe). Zostanie zbudowany także trzykondygnacyjny podziemny parking. Projekty radykalnej przebudowy hotelu (pracownia Sud Architects), niszczącej jego historyczną substancję, zostały zatwierdzone przez stołecznego konserwatora. Inwestycja ma zostać ukończona w 2016 r.